بازگشت – شعر از پرفسور غلامحسین بیگدلی

خوش میکشد بسوی تو این عشق سرکشم

گاهی در آب غرقم و گاهی در آتشم

سوگند ای وطن که شب و روز و ماه وسال

از دوریت ملولم و با یاد تو خوشم

فارغ نیم ز یاد تو در ماتم و سرور

آری مدام از می و عشق تو سرخوشم

چون کودکی که شیفته مهر مادر است

آنسان ز شوق وصل تو من در کشاکشم

گر جان رود براه تو ای میهن عزیز

حاشا کنم مضايقه هيهات سرکشم

هر چند همچو اشک از چشمت فتاده ام

اما بحب تو چو زر صاف بیغشم

ای مادر وطن بگشا بازوان خویش

ای قبله ی امید در آغوش برکشم

فرزند دردمند توام رحم کن بمن

يك ره نوازشم کن و آنگا برکشم

ای بیگدلی بسوی وطن راه پیش گیر

تنها بخاك خويش شود مرد محتشم