علی محمد بیانی – این علامت که معادل « از » فارسی و « من » عربی است ، در زبان ترکی با تبعیت از قاعده ی طلایی هماهنگی اصوات ، « دن » و « دان » می باشد. در زبان محاوره ، این علامت ها را « نن » و « نان » هم تلفظ می کنند که البته خود تابع قوانین خاص زبانشناسی است. اما در کتابت و گفتار رسمی رعایت « دن » و « دان » ضروری است.
1-اینجه:
ائو + دن = ائودن ( از خانه )
ابهر + دن = ابهردن ( از ابهر )
معلم + دن = معلم دن ( از معلم )
من + دن = من دن ( از من )
2- قالین :
داغ + دان = داغ دان ( از کوه )
خیابان + دان = خیابان دان ( از خیابان )
زنگان + دان = زنگان دان ( از زنگان )
آنام + دان = آنام دان ( از مادرم )
جمله :
من ائو دن چیخیب ، خیاباندان گئچیب ، مدرسه یه چاتدیم
سن زنگاندان چیخاندا ، من ده تبریزدن چیخمیش ایدیم
منبع : کتاب بئله اوخو ، بئله یاز ( نگاهی تازه به گرامر و شیوه نگارش زبان ترکی ) – نویسنده : علی محمد بیانی ، نشر اختر تبریز
مطالب جالب
دانلود فرهنگ جغتايي – فارسي
مقایسه واژگان و ذخیره اصلی لغوی زبان های ایلامی ، سومری ، ماننایی و ترکی
بررسي چند معنايي در زبان تركي آذربايجاني