آچیل آچیل – بازی بومی محلی

نام نوعی بازی دسته جمعی مانند گل یا پوچ ( گویش خوی ). کودکان مشت های خود را به پهلو بر روی هم میگذارند. اوستای بازی انگشت اشاره خود را روی مشت بالایی می گذارد و می گوید: ” آچار آچیل آچیل “. ( کلید بازشو بازشو).

آن مشت باز می شود و کنار می رود. چون به مشت آخری رسید ، صاحب آن مشت در پاسخ اوستا می گوید: ” آچیلمیرام” . ( باز نمی شوم).

اوستا می گوید:

– آچار هانی؟ ( کو کلید؟)

– دؤشوب سویا ( افتاده در آب )

– سو هانی؟ ( آب کو؟)

– اینک ایچدی ( گاو خورد )

– اینک هانی؟ ( گاو کو؟)

– باشینی کسدیک یئدیک. ( سرش را بریدیم و خوردیم )

– هانی بس منیم پاییم؟ ( پس کو سهم من؟)

– قویموشدوق قره قازانین آلتینا پیشیک گلدی یئدی. ( گذاشته بودیم زیر دیگ سیاه ، گربه آمد و خورد )

– اوستا و بازیکنان با دست مانند اینکه ریش هایشان را بکنند ، می گویند ” وای ساققالیم ، وای بیغلاریم ، وای ساققالیم ، وای بیغلاریم. ” ( وای ریش من ، وای سبیل من ، وای ریش من ، وای سبیل من )

بازی های محلی آذربایجان ، نوشته پرویز زارع شاهمرسی ، انتشارات اختر