نامش بدیع الزمان بوده و بدیعی تخلص می کرد او فرزند بهرام میرزا پسر شاه اسماعیل اول است. بسیار باهوش و به سخاوت و بخشش معروف بود و سالها در سیستان حکومت می کرد و در سنه 984 هجری قمری به امر و دستور شاه اسماعیل ثانی به قتل رسید.
بدیعی دارای طبعی ظریف بود.
از اوست:
طرف کله به ناز شکستن نگه کنید
آن آهوانه دیدن و جستن نگه کنید
آن طرز تازیانه کشیدن به باد پا
وز کف عنان خلق گسستن نگه کنید
مست آمدن به رغم ( بدیعی ) به بزم غیر
بردن به تیغ دست و نشستن نگه کنید
منابع :
مجمع الخواص صفحه 27
سخنوران آذربایجان صفحه 10
الذریعه جلد 9 صفحه 132
تذکره شعرای آذربایجان جلد 1 صفحه 25
مطالب جالب
شعر آی دَجل بوزووم
وطنيم – میرمهدی سیدزاده
چال پاپاق ائلیم – علی تبریزلی