اویس فرزند محمد ظهیرالدین کبیر است.پنجاه سال در اردبیل به شغل قضاوت مشغول و شهرت خوبی داشت او علاوه بر قضاوت از علم مقدس طب هم بهره ی کاملی داشت و مردم مریض را مداوا میکرد. در حوزه علویه اردبیل نیز به تدریس اشتغال داشت و اشعار خوب نیز می سرود.
از اوست:
زهی امیر فلک رفعت و ملک اطوار
زمان احاطت و دریا درون و کوه قرار
اثیر رفعت و کان طینت و زلال اثر
هوا لطافت و آتش لهیب و ارض وقار
این دوبیت در مجالس النفایس به قاضی شیخ کبیر هم که در زهد و تقوی قرین اویس قرنی بود نسبت داده شده است.
منابع:
الذریعه ، مجلد نهم ، صفحه 112
ترجمه مجالس النفایس صفحه 396
مطالب جالب
مایا مدنیتی دؤورونه عاید بیر اویون آراجی تاپیلدی
زبان اقوام آسیانیک
چنگیزخان مغول خطاب به سلطان محمد؛ شما جنگ را انتخاب کردید