درک و مدیریت فرآیند پیچیده رنجش و آشتی کودک

در میان مشکلاتی که در روابط انسانی با آن مواجه می‌شویم، فرآیند رنجش و آشتی، که در آن آشفتگی عاطفی و کمبودهای ارتباطی نمایان می‌شود، پویایی‌های عمیق روان‌شناختی را در بر می‌گیرد. عمل رنجش فرآیندی است که در آن احساسات، افکار و تجربیات مختلف در کنار هم قرار می‌گیرند و به صورت منفعلانه-پرخاشگرانه کمبودهای ارتباطی را دستکاری می‌کنند.

این نوع رفتار معمولاً در دوران کودکی از والدین آموخته می شود و تأثیرات عمیقی بر روابط می گذارد.

فرآیندهایی مانند رنجش و آشتی که اغلب در روابط انسانی با آنها مواجه می‌شویم اما تأثیرات عمیقی بر جای می‌گذارند، پیچیدگی تعادل عاطفی و تعامل را منعکس می‌کنند. این فرآیند اغلب به عنوان مکانیزمی برای مقابله با شکاف های ارتباطی، اختلاف نظرها و مشکلات عاطفی رخ می دهد.

نوعی پرخاشگری منفعلانه

افراد عمل آزرده شدن را به عنوان طیفی از احساسات مختلف تجربه می کنند. این تلاشی است برای دستکاری فضای ارتباطی فرد با دیگران با نوعی پرخاشگری منفعل (تهاجمی منفعلانه) که شامل رفتارهای کلامی و غیرکلامی است.

پیدایش فعل کینه توزی

در روابط بین فردی، وقتی در موضوع خاصی تعارض پیش می آید، عده ای نمی دانند چگونه با این وضعیت برخورد کنند (یعنی چون راه حل دیگری نمی دانند. احساسات خود را با ابراز احساسات خود به صورت «کینه» که روشی منفعلانه- پرخاشگرانه است به طرف مقابل بیان می کنند و سعی می کند با رفتار خود آن را توضیح دهد.

کینه از والدین آموخته می شود، والدینی که با کینه توز بودن به خواسته ها و انتظارات خود می رسند و بیشتر از آنها به خاطر اشتباهات و انتظاراتشان آزرده می شوند، این عمل را به همین ترتیب به فرزندان خود نیز منتقل می کنند. رنجش ناتوانی در بیان احساسات است که این وضعیت غم انگیزتر است و خشونت روانی عمیقی در پی دارد.

وقتی شخصی از شخص یا موقعیت دیگری عصبانی یا ناامید می شود، آزرده می شود. این احساسات از اختلاف در روابط یا تعاملات اجتماعی ناشی می شود و عدم ارتباط و سوء تفاهم باعث ناراحتی افراد از یکدیگر می شود.

در افرادی که نمی توانند احساسات خود را بیان کنند بیشتر دیده می شود

رنجش بیشتر در بین افرادی که در برقراری ارتباط یا ابراز احساسات مشکل دارند رایج است، زمانی که غرور یک فرد جریحه دار شود یا نفس او آسیب ببیند، رنجش به عنوان یک مکانیسم دفاعی ظاهر می شود و فرد برای محافظت از خود ترجیح می دهد ارتباط خود را با دیگری قطع کند.

ناامید بودن نیز دلیلی برای رنجش است ، افراد در روابط خود انتظارات خاصی دارند و زمانی که این انتظارات برآورده نشود، ناامید می شوند. این باعث رنجش می شود. افرادی که مهارت‌های مدیریت خشم ضعیفی دارند، وقتی عصبانی می‌شوند عصبانی یا ناامید می‌شوند.

جبران پس از مشاجره سخت است

تجربیات منفی در گذشته نیز دلیلی برای رنجش است،  این باعث می شود که فرد اعتماد به نفس خود را از دست داده و از دیگران دور شود. این تمایل به کینه توزی را افزایش می دهد.

روند رنجش و آشتی از فردی به فرد دیگر و بسته به پویایی روابط متفاوت است و به همین دلیل درجه سختی آن متفاوت است، ممکن است پس از رنجش نیز برای برقراری صلح با مشکلاتی مواجه شوید.

ناراحتی اغلب بر غرور و منیت فرد تأثیر می گذارد. برقراری صلح مستلزم کنترل این احساسات و گاه عذرخواهی است که ممکن است برای برخی افراد سخت باشد. رنجش به اعتماد در رابطه آسیب می زند و در آشتی ، طرفین باید دوباره به یکدیگر اعتماد کنند و اعتماد را بازسازی کنند که ممکن است زمان بر باشد.

در طول فرآیند رنجش، ارتباط اغلب قطع یا مختل می شود. برقراری ارتباط سالم و ابراز احساسات آشکارا در طول فرآیند آشتی مهم است، اما این می تواند برای برخی افراد دشوار باشد.

وقایع در جریان رنجش زخم‌های گذشته را در رابطه زنده می‌کند و  فرایند آشتی مستلزم مقابله طرفین با این زخم‌ها و التیام آن است.

فرآیند آشتی اغلب مستلزم عذرخواهی و بخشش است. برای برخی افراد، این امر اعتراف به اشتباهات خود یا بخشیدن دیگران را دشوار می کند. با این حال، آرایش پس از نزاع نیز فرصت هایی را برای تعمیق، رشد و یادگیری در رابطه فراهم می کند. عناصری مانند همدلی، درک، صبر و ارتباط باز روند آشتی را تسهیل می کند.