بی حسی، درد و گزگز! رهایی از این بیماری در دست و مچ امکان پذیر است

«سندرم تونل کارپال»، شایع ترین بیماری دست، می تواند زندگی را به یک کابوس تبدیل کند.

در کسانی که بیش از حد از دستان خود استفاده می کنند دیده می شود

سندرم تونل کارپال در نتیجه التهاب عصب مچ دست در نتیجه ضخیم شدن نوار عصب مدیان و ترکیبی از حرکات تکراری ایجاد می شود. به ویژه در زنان 60-40 ساله و در گروه های حرفه ای که بیش از حد از دستان خود استفاده می کنند، مانند پیانیست ها، آرایشگران، اپراتورهای کامپیوتر، بانکداران، دندانپزشکان، مجسمه سازان و زنان خانه دار اغلب مشاهده می شود.

در میان بیماری ها و آسیب های مرتبط با همه گروه های شغلی، این وضعیت است که بیشترین تلفات نیروی کار را به همراه دارد.

علائم زیادی وجود دارد

سندرم تونل کارپال خود را به صورت زیر نشان می دهد. با بی‌حسی در دست‌ها و مچ‌ها، درد یا سوزن سوزن شدن، شکایت‌ها به‌ویژه در شب مشهودتر است، مشکل در نگه‌داشتن اجسام بدون انداختن آن‌ها و درد هنگام تکرار حرکات دست مانند استفاده از صفحه‌کلید یا موس کامپیوتر احساس می‌شود.

بارداری، دیابت، بیماری های تیروئید، یائسگی، شکستگی یا جابجایی استخوان های مچ دست و چاقی مفرط باعث افزایش بروز این بیماری می شود. گرفتن مکرر و شدید اجسام با دست، چرخش مچ دست و آرتروز نیز باعث افزایش بروز این بیماری می شود.

بسیار مهم است که پس از ظاهر شدن این شکایات بدون اتلاف وقت به دنبال درمان باشید. قبل از استفاده صبر نکنید تا درد بیش از حد افزایش یابد یا از حد تحمل فراتر رود.

حرکات مچ را می توان با دستبند محدود کرد

هدف اصلی درمان محافظه کارانه غیرجراحی پایان دادن یا کاهش صدمات مکرر روی عصب مدیان است. برای این منظور می توان حرکات مچ را با یک مچ بند محدود کرد تا فشار روی عصب از بین برود. اگر این کار موثر نبود، ممکن است داروهای ضد التهابی تجویز شود یا برای کاهش ادم، کورتیزون به مچ دست تزریق شود. ممکن است برخی از تمرینات ویژه دست و مچ برای کاهش درد توصیه شود.

امکان محافظت وجود دارد

با این حال، اگر بیماران نتوانند درد خود را با استراحت، توانبخشی یا سایر درمان‌های غیرجراحی تسکین دهند، می‌توان از تکنیک‌های جراحی مختلف برای از بین بردن فشار روی عصب مدیان استفاده کرد. متداول ترین روشی که استفاده می شود، روشی به نام رهاسازی تونل کارپ است که می تواند به روش های باز یا آندوسکوپی اعمال شود.

در جراحی باز، برشی در ناحیه مچ ایجاد می شود، نواری که به عصب مدیان فشار می آورد بریده می شود و عصب آزاد می شود. در روش آندوسکوپی، برش کوچکتری ایجاد می شود، تونل با دوربین مینیاتوری تجسم می شود و نوار بریده می شود.

توصیه‌های طلایی در مورد محافظت در برابر سندرم تونل کارپال و استفاده صحیح از دست‌ها :

1- از حرکات طولانی و قوی مچ دست به بالا و پایین، محکم گرفتن چیزی با انگشتان (مانند سوزن خیاطی) و خم کردن مچ به سمت انگشت شست یا انگشت کوچک خودداری کنید.

2- مراقب باشید بارها را با کف دست رو به بالا حمل نکنید.

3- از نوارهایی که دور مچ محکم می‌پیچند (مانند ساعت‌های مچی) دوری کنید.

4- از سرمای شدید یا لرزش محافظت نشده خودداری کنید.

5- اشیاء پرکاربرد مانند تلفن را تا حد امکان به محل کار خود نزدیک کنید. پس از زیاده خواهی بپرهیزید.

6- هنگام رانندگی یا حمل وسایل، فرمان را خیلی سفت نگیرید. تا حد امکان به دست استراحت دهید.

7- هنگام استفاده از ماشین تحریر یا صفحه کلید هر 15 دقیقه به دستان خود استراحت دهید.

8- از در دست گرفتن اشیایی مانند قلم مو، مداد، روزنامه یا کتاب به مدت طولانی خودداری کنید.

9- وضعیت کلی بدن هنگام استفاده از دست ها نیز بسیار مهم است. ارتفاع محل کار باید به گونه ای تنظیم شود که مچ دست در حالت نشسته یا ایستاده در حالت خنثی یا تقریباً صاف باقی بماند. در حین کار، اطمینان حاصل کنید که شانه ها به اندازه کافی آزاد هستند و آرنج ها به راحتی در کناره ها قرار دارند.

10- در حالت نشسته کمر و کمر به خوبی تکیه داده شود و پاها روی زمین قرار گیرند. صندلی که روی آن می نشینید باید بر اساس هر فرد تنظیم شود.

11- انتخاب ابزار دستی مهم است. قسمت نگهدارنده هندپیس باید متناسب با اندازه دست شما باشد.

12- وقتی کار جدیدی را یاد می گیرید که نیاز به استفاده فشرده از دستان شما دارد، به دست خود فرصت دهید تا به این کار جدید عادت کند. این شبیه به یک ورزشکار است که برای یک مسابقه یا سایر مسابقات ورزشی آماده می شود. برای استراحت دست ها باید به اندازه کافی استراحت کرد.

13- در صورت استفاده از دستکش باید اندازه دستان شما مناسب باشد. اگر خیلی بزرگ باشد، نیروی مورد نیاز برای نگه داشتن جسم بیشتر می شود و اگر خیلی سفت باشد، دست ها را فشار می دهد.