شواهد تاریخی حضور فعالیت رقص شادمانه در میان اقوام ترک بالاخص دوران سلجوقیان و همچنین تثبیت یک حرکت فیزیکی بسیار خاص در این رقص (نشستن بر زانو و برخاستن) در بستر این مراسم را تأیید می‌کنند.
این موضوع در تحلیل‌های فولکلوریک و تاریخ رقص دارای اهمیت است؛ چرا که رقص‌های آذربایجانی، به ویژه گونه‌های حماسی و مردانه مانند قایتاغی و خان چوبانی، به طور مشخص از حرکات شدید و نمادین شامل فرود آمدن سریع بر زانو و برخاستن ناگهانی بهره می‌برند.
این حرکات در رقص‌های مردانه، برای القای مفاهیمی چون آمادگی جنگی، قدرت، شجاعت، و ابهت طراحی شده بودند و نمایانگر ترکیبی از تسلیم (لحظه نشستن) و نمایش قدرت (لحظه برخاستن و قیام کردن) هستند.
بنابراین، می‌توان استنتاج کرد که حرکت تشریفاتی ثبت شده در سند تاریخی، که نماد تواضع و قدرت بوده، ریشه در یک زبان بدنی کهن دارد که در طول تاریخ از صحنه تشریفات نظامی و درباری، به عنوان یک مؤلفه نمادین قوی و جدایی‌ناپذیر، به پیکره رقص‌های فولکلوریک آذری منتقل شده و حفظ گردیده است، و این پیوستگی، اصالت تاریخی این حرکات در فرهنگ ترکان را منعکس می‌سازد.
فاروق سومر ، تاریخ غزها ، صفحه 276
مطالب مرتبط
پیوند ژنتیکی و تاریخی کردها و ترک‌های آذربایجانی
روادیان آذربایجان کرد بودند یا عرب؟
پیوند ژنتیکی قوی سکاهای شرقی و ترک ها