گل نبشته های تخت جمشید ایلامی هستند

دکتر رحیم آغ بایراق

در بین سی هزار گل نبشته کشف شده در تخت جمشید هیچ گل نبشته هخامنشی وجود ندارد و این مساله شک بزرگی در مورد جعلی بودن خط هخامنشی دیوارهای این بنا را ایجاد می کند. خطوط استفاده شده در این گل نبشته ها تماما ایلامی بوده و پانصد( به روایتی تا ۸۴۰) کتیبه گلی به خط الفبایی و زبان آرامی و سه لوح اکدی و یک لوح فریگی و یک لوح یونانی نیز وجود دارد

انگار بعد از تخریب آثار ایلامی تخت جمشید و نوشتن کتیبه های دیوارها چنین کشفی صورت گرفته و به دلایلی نامعلوم امکان نوشتن کتیبه هحامنشی میان این کتیبه ها برای کادر سازنده تخت جمشید ( کادری که احتمالا ماموریتشان تمام شده بود) فراهم نشده است.

همیشه در مورد این لوحهای سه زبانه دیوارها که به زبانهای اکدی و ایلامی و هخامنشی هستند، سوالاتی وجود داشته است. گرامر پر از اشتباه، اندیشه خط و گرامر مدرن غربی و محدود بودن حروف هجایی، فقدان توالی و توزیع و حتی پریدن سطور از شکاف سنگهایی که بعدا در طول زمان ایجاد شده اند شبهه نوکنده بودن آنها را ایجاد کرده است.

آریایی سازان چنان وانمود می کنند که انگار همه این گل نبشته ها هخامنشی هستند

ولی اگر مبنای یک لوح (سال کبیسه) را طور دیگری تعریف کنیم هیچ دلیلی وجود ندارد این گل نبشته ها را متعلق به دوره هخامنشی بدانیم و حتی در مورد خوانشهای داریوش(دا.ری.آ.او.آش)که همچون “کور.آش” لقب بین النهرینی برای سرداران بوده دقیقا نمی دانیم کدام داریوش در تاریخ مورد نظر بوده است.

نوشته ها به منطقه کوچکی تا نهایتا شوش محدود هستند و در مورد امپراطوری وسیعشان سندی نیست

به هر حال دستکاریهای دانشگاه شیکاگو با هرتسفلد و کامرون در تاریخ ایران برای ساخت ساسانیان و هخامنشیان و حذف ایلامیان از تاریخ بر همگان معلوم است. موسسه شرقی دانشگاه شیکاگو کار را فقط به دو نفر جرج کامرون و بعد ریچارد هلک سپرده تا صد سال رازداری در مورد کتیبه ها ادامه داشته باشد

از سی هزار لوح فقط سیصد لوح بی ارزش که ارقام و اعداد هستند به ایران بازگردانده شده و کامرون با اینکه صد و پنجاه لوح را خوانده بود آنها را منتشر نکرد و به هلک سپرد
فقط آوا نگاری برخی کتیبه ها را به صورت محدود بدون ترجمه ها منتشر نکردند

اکنون کار در دست هنکلمن است و بر خلاف میل دانشگاه شیکاگو دکتر ارفعی برخی از این تصاویر را که در اختیار موزه ایران قرار داده بودند را منتشر کرده است(در آینده در همین پیج روی خوانش ها و ترجمه هایش صحبت خواهیم کرد )

حتی مدارک کتیبه ها بر خلاف تعهد سال ۱۹۳۵ به ایران داده نمی شود و رازداری همچنان از سوی نظام جهانی که برای ما تاریخ تعیین می کند ادامه دارد