صنایع مادر آذربایجان به جای توسعه و رشد به پاساژ تبدیل می شوند

“بنیان دیزل” یکی از مجموعه های بزرگ صنعتی در غرب کلان شهر تبریز است که در دهه 50 بنیان گذاری شده و تحت لیسانس درمن دیزل انگلستان به تولید موتورهای دیزلی می پرداخت ، این کارخانه در راستای اجرای سیاست های خصوصی سازی در سال ۸۶ به بخش خصوصی واگذار شد ، هم اکنون پس از دریافت حکم تغییر کاربری در بهمن ماه سال ۹۳، تعطیل و ساختمان های آن در حال تخریب است.

ائل اوبا – «صنعت و صنعتی شدن» پدیده‌ای است که بیش از سه قرن از عمر آن نمی‌گذرد ولی تاثیرات شگرفی بر انسان و محیط زندگی او گذاشته است. صنعت به عنوان یکی از رویکردهای بسیار کلیدی در حوزه توسعه و رشد کشورها ، بخصوص کشورهای در حال توسعه قلمداد می شود.

وجود همبستگی بین مقادیر تولید GDP ( تولید ناخالص داخلی ) و بخش صنایع کارخانه ای موجب شده است که صنایع کارخانه ای به عنوان موتور رشد اقتصادی شناخته شوند ، در این بین خصوصی سازی صنایع مادر استان آذربایجان شرقی به علت نبود اهداف استراتژیک مشخص ، قابل پیگیری و قابل ارزیابی ، یا از حرکت ایستاده اند و یا از مسیر اصلی خود خارج شده اند.

امروزه بخش صنعت در مقایسه با سایر بخش‌های مولد اقتصادی، به بخشی رهبری‌کننده در عرصه اقتصاد مبدل شده است ، با رشد صنعتی شدن این امکان فراهم می‌شود که نیازهای مادی و معنوی افراد جامعه بهتر تامین شود و سازمان تولید و کار اجتماعی به سطح عالی‌تر و بهتری ارتقا یابد و در این ارتباط است که صرف‌نظر از خودکفایی جامعه ، استقلال اقتصادی و سیاسی کشور هم تامین می شود.

تجربه جوامع پیشرفته نشان می دهد بین گسترش صنایع و رفاه و سطح زندگی بهتر مردم رابطه ای مستقیم برقرار است . افزایش سهم صنعت و تولید محصولات کارخانه‌ای در جامعه، افزایش سهم اشتغال در بخش صنعت، صنعتی شدن بخش کشاورزی، افزایش سهم بخش خدمات و سهم اشتغال در این بخش و در نهایت افزایش چشمگیر ارزش افزوده بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی در کنار بسیاری از تحولات و تغییرات قابل توجه در عرصه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی همگی در زمره شاخص‌ترین دستاوردهای استراتژی توسعه صنعتی تلقی می‌شود.

اما ما امروز شاهد آن هستیم که خصوصی سازی به جای حذف انحصار و گسترش رقابت، اشتغالزایی، توسعه فعالیت و کاهش هزینه‌های جاری شرکتها، عکس آن را به نمایش گذاشته است ، تبریز صنعتی به واسطه واگذاری غیر اصولی کارخانه های مادر صنعتی اش به دست افراد نا اهل، به جای رشد و توسعه صنعتی و اقتصادی، در سال های اخیر شاهد پسرفت در این بخش بوده است و این روند علاوه بر تخریب زیرساخت های صنعتی تبریز، سبب افزایش آمار بیکاری آذربایجان شرقی شده است.

بلبرینگ سازی تبریز، کمپرسورسازی تبریز، لیفتراک سازی سهند، ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی، بنیان دیزل و… از جمله کارخانه های بزرگی هستند که پس از واگذاری غیر اصولی با وضعیت بحرانی مواجه شده و کارشان به تعدیل نیرو، تعطیلی بخشی از خطوط تولید، انتقال ماشین آلات و تکنولوژی تولید به استان های دیگر، تعطیلی کامل و تغییر کاربری کشیده است.

انتهای خبر