پئچنک ها

آخرین امواج کوچ بزرگ ترکان از آسیای مرکزی به غرب،در سدۀ 11 تا 9 میلادی بوده است.

نخستین این امواج مربوط به پئچنک ها به عنوان همسایگان غربی اوغوز ها،در نیمه نخست سدۀ نهم میان رود های امبا(جیم)و اورال(یابیق)می زیستند.

از آنجا که پئچنک ها امنیت راه های بازرگانی خزر ها را بر هم زده بودند،خزر ها به همراهی اوغوز ها بر آن شدند تا پئچنک ها را تحت فشار قرار دهند.

نتیجه آن شد که پئچنک ها نیز مجار ها یعنی همسایگان غربی شان را فراری داده و به جای آنها در حوالی دن-قوبان جای گرفتند(880-860م)اوغوز ها که آنان را تعقیب می کردند و همچنین قبچاق ها نیز از شمال دریای سیاه به سوی غرب ایلغار آوردند.

بخشی از پئچنک ها نزد اوغوز ها باقی ماندند.محمود کاشغری در دیوانش از اینان،در ردیف قبائل اوغوز یاد کرده است.

پئچنک ها بار دیگر در سال های(893-889م).مجار ها را به سوی غرب کوچانده و خود نیز از پی آنها،از رود دن تا غرب دنیپر پراکنده شدند.

بنا به نوشته پورفیروگنتوس امپراتور بیزانس،پئچنگ ها از 8 قبیله تشکیل یافته بودند.همسایه اصلی آنها نیز روس های کیف بودند.آنان در زمان کنیاز«ایگور»در 915 میلادی به روس ها یورش برده و در عرض 121 سال،11 بار بر روس ها تاختند.

روس ها نیز در زمان ولادیمیر بر پئچنک ها ایلغار آوردند ولی پئچنک ها ایلغار آنها را دفع کرده و مانع رسیدن آنها به دریای سیاه شدند.

اینهمانا علت دوستی میان پئچنک ها و بیزانس بود.

پئچنک ها از طرف شرق توسط اوغوز ها یا اوز ها زیر فسار بودند.در اثر این فشار ها،بخشی از پئچنک ها به مجارستان رفته و در آنجا جای گرفتند.بخش مهم دیگری نیز به سوی غرب رفته و در مسیر دنیپر وبسارابی کنونی اسکان یافتند.

روس ها از ناتوانی پئچنک ها سود برده و در شمال دریای سیاه،ضربه ای سهمگین بر آنان وارد کردند(1036م).پئچنک ها ناچار به بالکان،بلغارستان،مقدونی و تراکیا رفتند.

در این زمان حکمران آنها توراق نام داشت.در این میان فرمانده دیگری به نام«که گن»(Kegen)به مقابله با توراق برخاست.او به بیزانس پناه برد و مسیحی شد.در نتیجه توراق نیز در جنگ با بیزانس شکست خورد و به اسارت در آمد.

او نیز ناچار مسیحیت را پذیرفت.از این به بعد پئچنک ها به عنوان سربازان مزدور در قشون بیزانس خدمت می کردند.بخشی از این سربازان مزدور،برای جنگ با سلجوقیان به آناتولی فرستاده شدند.

بنا به نوشته بیزانس ها پانزده هزار سوار از اینان پس از عبور به اوسکودار(جانب آسیایی بسفر)،به دستور«قاتا»حکمرانشان به ساحل روم در آمده و به سوی دانوب بازگشتند.

در 1071 میلادی.نیز گروهی از پئچنک ها نیز از قشون بیزانس جدا شده،به هم نژادان سلجوقشان پیوستند.