وقتی هنوز اشکانیان ترکمن بودند …

دکتر رحیم آق بایراق

جورج اورول معتقد است:

“کسی که گذشته را کنترل می کند، آینده را کنترل می کند”

از این رو شاید تاریخ نویس، “عباس اقبال” متصل به محافل خاص پاریس، بوسیله “محمد قزوینی” (شاگر محمد حسین فروغی و یار غار ملکم خان موسس فراماسونری در ایران) تا اوایل دوره پهلوی دوم نتوانسته بود قومیت اشکانیان را عوض کند. طبق اسناد ذیل آنها را تورانی معرفی کرده و چون تورانی بودند طبیعتا در کتب درسی تا (۱۳۳۰ شمسی) وحشی تر از وحشی و بی تمدن معرفی می شدند.

اما پانصد سال دوره طولانی بود و باید خلا تاریخی به سفارش ارباب پر می شد. بنابراین دستگاه تاریخ ساز یک شبه بر روی تمام اسناد تاریخی و علمی خط باطل کشید و در کسری از ثانیه اشکانیان آریایی شدند.

در این روند شاهان اشکانی از اشک(اَر شاخ) و گودرز(گوتار) و اردوان( اردوغان) آریایی و متمدن و باشکوه جلوه داده شدند.

اگر هزار سال سلسله ترکان از غزنوی و سلجوقی تا افشاریه و صفوی و قاجار را به دلیل منابع متعدد مکتوب نتوان آریایی ساخت، منابع این پانصد سال چنان کم بودند که به عقیده راولینسون امکان چنین برداشتهایی ممکن بود.

ارتباط اشکانیان و شمالغرب کشورمان نیز مورد چشم پوشی واقع شد.

ابن ‎مقفّع، حمزه اصفهانی و خوارزمی هرکدام از وجود زبانی در آذربایجان یاد می‌کنند که «زبان ادبی دوره اشکانیان» بوده است و پارسیان آن را نمی‌فهمند.

بر همین اساس است که “ژ. مارکوارت” نتیجه می‌گیرد که «زبان ادبی دوره‌ی اشکانیان، زبان ترکی موجود در آذربایجان بوده است.”

عبور از نظر همه مورخین چون راولینسون، ارباب اصفهانی ، پمپونیوس، ملالا، ژوستین و … حتی کتاب خود نوشته « دررالتیجان فی تاریخ بنی الاشکانیان » تالیف محمد حسن خان اعتماد السلطنه که صراحتا اشکانیان را ترک معرفی کرده در دستور کار بود.

حتی مشخص نیست چگونه فردوسی در مورد اسکندری که قبل از اشکانیان بود، سیصد بیت شعر می سراید اما در مورد اشکانیان با پنهان کاری می گوید:

کزیشان جز از نام نشنیده‌ام

نه در نامهٔ خسروان دیده‌ام

حتی نگاه به سبک زندگی چون چادر نشینی، اسب سواری، پوشش و اسامی و آداب آنها نشان می دهد ارتباطشان با ترک های ترکمن تا امروز تداوم یافته است.

نقل از پیج اینستاگرامی rahim.akbayrak