صفحه برنزی با تصاویر اساطیری ، شمال غرب ایران – دوره ماننا/کاسیت

صفحه برنزی با تصاویر اساطیری ، شمال غرب ایران ، حدود ۷۰۰-۸۰۰ قبل از میلاد ، فرهنگ تورکیک ، دوره ماننا/کاسیت ،‌ موزه دولتی برلین
=======================
Mitolojik tasvirlerin yer aldığı bronz plakasi , kuzeybatı İran, yaklaşık MÖ 700-800, Türk kültürü, Manna/Kassite dönemi, Berlin Devlet Müzesi
=======================
Bronze plate with mythological images, northwestern Iran, about 700-800 BC, Turkic culture, Manna/Kassite period, Berlin State Museum

🔸️️کاسی ها – کاسیت ها: “سکاها قدیمی ترین اقوام آسیای صغیر، آذربایجان و آناتولی غربی هستند. اجداد آنها کاسی بوده اند. تمدن کاسی در آذربایجان تاریخ بسیار قدیمی دارد . سکاها نسل های بعدی کاسیت ها هستند. کلمات Kas و Sak تنها با تغییر آوایی انتخاب شده اند.

در این کلمات می توان واژه های کاس (KSanf) و ساک (Skamandır) را در حماسه هومر یافت، عباراتی مانند استپ اسکامندر، دره اسکامندر، اوراکل اسکامندر متعلق به سکاها است.

هومر می نویسد:

او دشمن هفست شد، رودخانه ای عمیق با امواج بسیار ، که خدایان آن را “کسانف”، انسان اسکمندر می نامند.  این نشان می دهد که هومر در توصیف وقایع 1250 قبل از میلاد معنای کلمه باستانی کسانف را نمی دانست. به همین دلیل است که او را به خدایان و اسکامندر را به مردم پیوند می دهد زیرا به نام ساکاهایی که در همان دوران با او زندگی می کردند پیوند دارد.  پروفسور کازیموف

🔸️منطقه ای که کاسی ها در آن زندگی می کردند استان لرستان امروزی بود. کتیبه‌های پادشاهانی که در هزاره دوم قبل میلاد می‌زیسته‌اند، نام شخصی آنها در متون آشوری و بابلی به زبان اکدی و برخی کلمات برگرفته از زبان آنها نشان می‌دهد که زبان این مردم به ایلامی‌ها نزدیک بوده و به زبانی نزدیک به عیلام صحبت می‌کردند .

کاسی ها به عنوان قومی آگلوتین که در سرزمین های غربی ایران باستان زندگی می کردند، نه تنها ایلامی ها را از نظر جغرافیایی با گوتی و لولوبی ها (ماد بعدی) پیوند دادند، بلکه از نظر زبان و تمدن نیز این دو قوم را به هم پیوند دادند. مطمئناً مادها با نواحی جنوبی‌تر، به‌ویژه در زمان‌های قدیم، با قرابت قبیله‌ای و زبانی خود با کاسی‌ها و ایلامی‌ها، روابط نزدیک داشتند.” «کاسی ها و سایر قبایل کوهستانی احتمالاً در قرن دوم قبل از میلاد وجود داشته اند. آنها هزار سال در مرزهای ماد و عیلام زندگی کردند و از نظر زبانی به ایلامی ها نزدیک بودند.

اسامی پادشاهان و خدایان که در زبان کاسی به هجا +Aş (داش، سنگ، سن، maş) ختم می‌شوند، مانند Kandaş، Abirattaş، Urşikurumaş، Kaştiliyaş، Nazımarataş، Buryaş، Marataş… نشان از تعلق این قوم به گروه قومی تورکیک دارد .

پس از دست دادن حاکمیت کاسی‌ها، آنها عرصه سیاسی و صحنه تاریخ را ترک کردند و به عنوان یک مردم در سرزمین خود زندگی کردند. برخی از مورخان ایرانی آریائیست، قلم سرخی بر وجود تمام اقوام عیلام و کاسی می کشند و برای آنها از واژه پروتو ” لر/لور ” استفاده می کنند و همه آنها را به گونه ای می نویسند که گویی پارسی هستند، بی توجه به انبوه ترکان که از نسل عیلام هستند و ساکن خوزستان امروز و نوادگان کاسی های ساکن لرستان.

ورود پارسیان به آن منطقه به عقیده اکثر مورخان به ۹۰۰ سال قبل از میلاد و به عقیده برخی دیگر به ۸۰۰ قبل از میلاد برمی گردد.

تاریخ باستان ترکان ایران پرفسور دکتر محمد تقی زهتابی (Kirişçi)

نقل از صفحه : historyreal.iran