ابوعبدالله حمزه بن حسن اصفهانی (متولد حدود دویست و هشتاد هجری قمری) است. یعنی قبل تر از ورود سلجوقیان و البته به شعوبیگری نیز منتسب است. بنابراین سند امشب نمیتواند ناشی از بی اطلاعی باشد.
به گفتهٔ میتوخ آلمانی شمار تألیفات او به دوازده جلد می‌رسد و بیشتر کتاب‌های او در زمینهٔ نحو و لغت و ادب عربی بوده‌است.
از این جز کتاب‌های التنبیه علی حدوث التصحیف، مجموعهٔ امثال یا کتاب الامثال علی افعل، شرح اخبار ابی نواس، سنی ملوک الارض و الانبیا باقی‌مانده‌است.
سند امشب ما در مورد کتاب آخر اصفهانی است که با مشخصات زیر در اینترنت نیز قابل دانلود است.
(اصفهانی، حمزه (۱۳۴۶). تاریخ پیامبران و پادشاهان. ترجمهٔ جعفر شعاری. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران)
در بخشی از اصل کتاب که در اسلاید دوم و سپس ترجمه آقای شعار را در اسلاید سوم آورده ام از پادشاهی حِمیَر (یمن قدیم) حارث بن رایش که در سه هزار و دویست سال قبل حکومت کرده است صحبت به میان می آید و نویسنده صراحتا آذربایجان را سرزمین ترکان معرفی می کند.
یمن پادشاه نداشت حمزه اصفهاني داستان‌های عربی رو منبع خودش قرار داد این فقط یه داستان که واقعیت نداره چون هیچ آثار باستانی مطعلق به ترکها در آذربایجان وجود نداره
عزیز شما کتیبه آشور که از قوم توروک میگرو نگاه کن یا کتیبه بیستون قسمتی به زبان سکایی هست نصف و بیشتر افعال و واژگان ترکی هستش و نظریه هنری راویلسون که این کتیبرو ترجمه کرده هم نگاه کنید
یا قبرستان ۷هزار ساله مشکین شهر که مجسمه هایی با پوشش بسیار شبیه به لباس باستانی آذربایجان و غیره ترک ها