حبیب بن مظاهر؛ مخاطب نامه امام(ع)

یکی دیگر از صحابه ارزشمند پیامبر، «حبیب بن مظاهر اسدی» بود که در روز عاشورا در کنار امام حسین علیه‌السلام حضور داشت. او در زمان حیات پیامبر جوان بود و از محضر رسول اکرم بهره برده بود و احادیثی نیز از ایشان نقل کرده است. با این حال بیشتر عمر خویش را در زمان حضرت امیرالمومنین، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام سپری کرد.

حبیب بن مظاهر که حافظ قرآن هم بود، شب‌ها پس از نماز عشاء تا صبح قرآن می‌خواند. حبیب از زمره کسانی بود که پس از رحلت پیامبر پیرو امام علی علیه‌السلام ماندند و در جنگ‌های سه‌گانه با او همراه شدند. او همچنین در زمانه حکومت بنی‌امیه و تبلیغات فراوان علیه آل علی علیه‌السلام، در کنار امام حسن مجتبی علیه‌السلام ماند.

حبیب، همان کسی است که میثم تمار از قول امام علی علیه‌السلام درباره او گفته بود: «مردی را می‌شناسم سرخ‌رو با گیسوانی بلند که در راه یاری فرزند رسول خدا حسین بن علی به میدان می‌رود و کشته می‌شود و سر بریده‌اش را در کوفه می‌گردانند.»

اولین نامه‌ای که از کوفه خطاب به امام حسین نوشته شد، به امضای ۴ نفر رسیده بود و یکی از آنها حبیب بن مظاهر بود. حبیب، همچنین دومین نفری بود که در حضور مسلم بن عقیل فرستاده امام حسین علیه‌السلام، لب به سخن گشود و آمادگی خود را برای جانفشانی در راه فرزند پیامبر اعلام کرد.

امام حسین علیه‌السلام، در بدو خروج از مکه به سمت کوفه، برای حبیب بن مظاهر نامه نوشت و از او خواست به کاروان فرزندان پیامبر بپیوندد. حبیب پس از دریافت نامه، به همراه مسلم بن عوسجه به سوی کاروان امام شتافتند. حبیب پس از آن‌که یاران اندک امام حسین را دید، به سوی قبیله خویش رفت و از انها خواست او را در یاری فرزند پیامبر همراهی کنند و توانست ۷۰ نفر را با خود همراه سازد. اما اوضاع کوفه چنان زیر فشار و بود که ۵۰۰ سوار از نیروهای ابن زیاد مانع خروج سواران بنی‌اسد شدند و حبیب بن مظاهر دوباره به سپاه امام حسین علیه‌السلام بازگشت.

در شب عاشورا، وقتی نافع بن هلال از گفت‌و‌گوی امام حسین و زینب کبری علیهم‌السلام دانست که دختر امیرالمومنین از وفاداری یاران امام حسین علیه‌السلام اطمینان ندارد، به سرعت به سوی حبیب شتافت و حبیب بن مظاهر به نمایندگی از یاران چنین گفت:

«سلام و درود بر شما ای سروران ما. ای خاندان رسالت. این شمشیرهای جوانان شماست که سوگند خورده‌اند تیغ در نیام نبرند؛ مگر آن‌که بر گردن دشمنان‌تان فرود آیند. این هم نیزه‌های جوانان و غلامان شماست که سوگند خورده‌اند آنها را در سینه دشمنان‌تان بنشانند.»

حبیب در صحرای کربلا در حالی پس از یار دیرین خود مسلم بن عوسجه به شهادت رسید که موی سفید چهره‌اش با خون رنگین شد. مزار حبیب بن مظاهر اسدی، در ضریحی کوچک در حرم مطهر امام حسین علیه‌السلام است.

منبع : همشهری آنلاین