آوارها

صاحب نظران دیدگاه های مختلفی درباره قومیت آوار ها دارند.برخی آنها را مغول و یا آمیزه ای از ترک و مغول می دانند.

بسیاری نویسندگان نیز آنان را ترک می دانند.آنها که بر مغول بودن آوار ها تاکید دارند،آنها را از«جوان-جوان»ها می دانند.

آوار ها در فاصله سال های (805-558م)در اروپای مرکزی میان قلمرو فرانکها و بیزانس،دولتی را با شرکت هون ها،سابار ها و اوغوز ها تشکیل داده و اقوام ژرمن و اسلاو را زیر فرمان خود در آوردند.

آوار و یا آپار به معنای«ایستاده»و«مستحکم»می باشد.نام این قبیله در سنگ نبشته های اورخون نیز آمده است.

خاقان آنها«بایان»نام داشت.قلمرو امپراتوری آوار ها شامل مجارستان،آلبانی،چلکسلواکی،اتریش و جنوب آلمان می شد.

آوار ها پس از سقوط سابار ها،بلافاصله آلان ها و اوغوز ها را تابع خود کرده و به دربار بیزانس یک ایلچی فرستادند.

خواسته آنان خراج و سرزمین های بیشتر بود.چون بیزانس ها کوتاهی کردند،آوار ها در سال 562 میلادی اراضی واقع در جنوب دانوب را تصرف کرده و با بیزانس ها همسایه شدند.

آنان سپس مجارستان را به چنگ آورده و دولت فرانک را شکست دادند.
آوار ها در سال 582 میلادی شهر های مرزی بیزانس را گرفته و در سال 592 میلادی در پیشروی به سوی استانبول،تا«چورلو»ایلغار کردند.

چندی بعد با ساسانیان پیمان بسته و در 618 میلادی.استانبول را محاصره کردند.بار دوم در 626 میلادی.تا دیوار های اطراف استانبول پیش رفتند

این در حالی بود که قشون ایران نیز تا نزدیکی بوغاز بسفر،ایلغار آورده بود.آوار ها نتوانستند استانبول را بگیرند چرا که آنان نیروی دریایی نداشتند.

از این رو عقب نشستند.در این میان خزر ها به یاری بیزانس آمدند و ایرانیان نیز ناچار آناتولی را تخلیه کردند.

در 630 میلادی خاقان آوار ها درگذشت.اختلافات داخلی رو به فزونی نهاده و پایه های دولت را سست کرد.

قبائل بیگانه تابع آوار ها،از آنان جدا شدند.سرانجام شارلمانی امپراتور فرانسه،آنان را شکست داده و پایتخت را تصرف کرد(805م).

گروه های شکست خورده آوار،در مجارستان شرقی و بالکان پراکنده شدند.آنان در اندک زمانی مسیحی شده و در میان مردم بومی جذب شدند.

آوار ها قبائل اسلاو را به اروپای مرکزی و بالکان کوچ داده و مامور کشاورزی و مرزبانی نمودند.آوار هایی که امروزه در قفقاز زندگی می کنند از نسل آوار های باستانی هستند.