ابوعبدالله حمزه بن حسن اصفهانی (متولد حدود دویست و هشتاد هجری قمری) است. یعنی قبل تر از ورود سلجوقیان و البته به شعوبیگری نیز منتسب است. بنابراین سند امشب نمیتواند ناشی از بی اطلاعی باشد.
به گفتهٔ میتوخ آلمانی شمار تألیفات او به دوازده جلد می‌رسد و بیش‌تر کتاب‌های او در زمینهٔ نحو و لغت و ادب عربی بوده‌است.
از این جز کتاب‌های التنبیه علی حدوث التصحیف، مجموعهٔ امثال یا کتاب الامثال علی افعل، شرح اخبار ابی نواس، سنی ملوک الارض و الانبیا باقی‌مانده‌است.
سند امشب ما در مورد کتاب آخر اصفهانی است که با مشخصات زیر در اینترنت نیز قابل دانلود است.
(اصفهانی، حمزه (۱۳۴۶). تاریخ پیامبران و پادشاهان. ترجمهٔ جعفر شعاری. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران)
در بخشی از اصل کتاب که در اسلاید دوم و سپس ترجمه آقای شعار را در اسلاید سوم آورده ام از پادشاهی حِمیَر (یمن قدیم) حارث بن رایش که در سه هزار و دویست سال قبل حکومت کرده است صحبت به میان می آید و نویسنده صراحتا آذربایجان را سرزمین ترکان معرفی می کند.
مطالب جالب
وقتی هنوز اشکانیان ترکمن بودند …
زبان مردم آذربایجان قبل از ورود سلجوقیان
گوتیان