«به طور کلی، نسل کشی خوجالی با روش غیر انسانی و غیر قابل تصور، با استفاده از عمل خشونت بار و ظلم باور نکردنی به صورت وحشیانه علیه مردم آذربایجان صورت گرفته است. در عین حال این نسل کشی جنایت علیه بشریت محسوب می شود». حیدر علی یف
ائل اوبا – نسل کشی خوجالی در صفحات تاریخ آذربایجان به عنوان وحشتناک ترین و غم انگیزترین تراژدی تاریخ ثبت شده است. مردم آذربایجان، به صورت متداوم در طول 200 سال گذشته، در معرض نسل کشی و پاکسازی قومی ارامنۀ شوونیست قرار گرفته است.
مردم آذربایجان از سرزمین تاریخی خود بیرون رانده شدند. به خاطر قتل عام ارامنه مردم از سرزمین خود پناهنده و آواره شدند.
اخراج مردم آذربایجان از سرزمین تاریخی خود در طول دوران شوروی نیز تداوم داشته است. در بین سالهای 1948- 1953 صدو پنجاه هزار آذربایجانی را از ارمنستان به دشت کور-آراز تبعید کردند.
در سال 1988، 250 هزار آذربایجانی از سرزمین تاریخی خود بیرون رانده شدند ، و ارمنستان به یک دولت تک قومی تبدیل شد.
ایدئولوگهای سردرگم ارامنه از سال 1988 بر اساس ایدۀ «ارمنستان از دریا به دریا» برای تحقق بخشیدن به ایده احمقانه خویش ، خیلی از روستاها، شهرستانها را تخریب کردند.
دهها هزار نفر مردم بی گناه را کشتند. صدها هزار نفر از مردم آذربایجان از سرزمینهای تاریخی آبا و اجدادی خویش آواره شدند.
ارمنستان با نقض همۀ قوانین بین المللی می خواهد قره باغ کوهستانی را به خودش ضمیمه کند. آنها در این راه از هیچ جرم ، جنایت و خشونتی فروگذار نمی کنند.
نسل کشی خوجالی فاجعۀ قرن بیستم بود. این فاجعه نتیجۀ سیاستهای جنایی و تهاجمی ارمنی بود. این فاجعه که در پایان قرن بیستم بوده ، تنها بر علیه مردم آذربایجان نبوده، بلکه بر علیه تمام بشریت و یکی از جدی ترین جرائم علیه بشریت بوده است. نسل کشی خوجالی در تاریخ بشریت با تراژدیهای بزرگ مانند خاتین، هیروشیما، ناکازاکی و سونگمی همتراز است.
هدف ارمنستان از محاصرۀ شهرستان خوجالی چه بود؟ از طرفی به دست آوردن بخش کوهستانی قره باغ آذربایجان را که جایگاه مهم استراتژیک بود، از سوی دیگر، هدف اساسی به طور کلی از بین بردن خوجالی برای همیشه از روی زمین بود. زیرا خوجالی آنچنان منطقۀ مسکونی بود که، آنجا سنت تاریخی و فرهنگی آذربایجان را از دوران باستان تا زمان حاضر در خود منعکس می نمود.
این فرهنگ به عنوان یک فرهنگ ویژه در تاریخ آذربایجان «فرهنگ خوجالی و گده بیگ» ثبت شده است. معابد، تپه ها و بناهای تاریخی خوجالی و همچنین انواع مختلف آیتم های خانگی در آن منطقه نمونه هایی از فرهنگ مادی بود که پویایی توسعه جامعه انسانی را منعکس می کرد. همۀ معابد و آثار فرهنگی مادی و معنوی در آن منطقه توسط ارامنه تخریب و اشغال شد.
خوجالی، یکی از مهمترین و باستانی ترین گورستان را دارا بود. و این گورستان از طریق وسایل تکنولوژی توسط ارامنه خرابکاری و تخریب شد. این وحشیگری و تجاوز ارمنستان نیز خشونت علیه فرهنگ جهان محسوب می شود. فاجعه خوجالی در پی عملیات اشغالگران نیروهای مسلح ارمنستان در منطقه قره باغ کوهستانی آذربایجان در تاریخ 26 فوریه سال 1992 اتفاق افتاد.
زمان حمله واحدهای نظامی ارمنستان به شهر خوجالی تنها سه هزار نفر از ساکنان بی دفاع این شهر مانده بودند. طی مدت بیش از چهار ماه محاصره خوجالی اکثر مردم به ناچار شهر را ترک کرده بودند.
بنابه گزارشهای رسمی بر اثر قتل عام خوجالی 613 نفر کشته ، هزاران نفر از غیر نظامیان در سنین مختلف بعلت جراحتها از شلیک گلوله معلول ، 106 زن، 63 کودک و 70 نفر از سالخوردگان به قتل رسیده اند. هشت خانواده بصورت دسته جمعی کشته شدند. 25 کودک پدر و مادر و 130 نفر یکی از اولیا خود را از دست دادند. شب این فاجعه تعداد 1275 نفر به گروگان گرفته شدند که هنوز از سرنوشت 150 نفر آنها اطلاعی در دست نیست.
در مصوبه سالهای گذشته مجلس ملی آذربایجان در مورد قتل عام خوجالی ذکر شده که عاملان این جنایت عبارت از واحدهای نیروهای مسلح ارمنستان، گروههای تروریستی ارمنی در قره باغ کوهستانی و اعضای نفرات هنگ نیروی زمینی 366 ارتش روسی مستقر در شهر خانکندی می باشند. رهبری عملیات حمله به خوجالی را افرادی بنامهای سیران اوهانیان، یوگنی نابوکین و والری مکرتچیان بر عهده داشتند. جنایتکارانی که در قتل عام خوجالی دست داشتند، افرادی بنامهای اسلاویک آروتونیان، آندری ایسخانیان، سرگی بگلاریان، موسیس آکوپیان، گریگوری کسبکیان، واجیک میرزویان، واجاقان آوریان، الکساندر آوراپتیان و دیگران بودند.
در تیرباران غیر نظامیان اعضای واحدهای مسلح ارمنی- کارو پتروسیان، ویتالی بالاسانیان، سیران توماسیان، والری گریگوریان و دیگران شرکت داشتند.
در بین افرادی که با بیرحمی بی سابقه ای نسبت به مردم غیر نظامی کشتار خونین انجام دادند، آرمو آبرامیان رئیس سابق اداره پلیس شهر خانکندی، ماوریک گوکاسیان رئیس اداره پلیس منطقه عسگران، ساگن باریسگیان معاون وی، ویتالی بالاسانیان رئیس سابق جبهه خلق ارمنی قره باغ کوهستانی، سرژیک کوچریان رئیس سابق زندان شهر خانکندی و سایر افراد دست داشتتند.
تعدادی از مردمی که برای نجات جان خود قصد فرار داشته اند در کمین های از قبل برنامه ریزی شده کشته شده اند. بنا بر گزارش “Memorial ” مرکز دفاع حقوق بشر روسیه، در طول 4 روز به آغدام از خوجالی 200 اجساد آورده شده است.
در آغدام 181 جسد (130 جسد مرد 51 زن) و 13 جسد کودک در پزشک قانونی معاینه شده اند. در طی معاینه معین شده که 151 نفر توسط گلوله 20 نفر توسط زخم گلوله انفجاری، 10 نفر از شکنجه های مختلف، کشته شده اند. همچنین تکه تکه کردن افراد زنده نیز مشاهده شده است.
لازم به ذکر است که در طول 200 سال مردم آذربایجان بارها از سوی ارمنستان با قتل اقلیت های قومی و قتل عام روبرو شده اند. آذربایجانیها از سرزمینهای تاریخی خود اخراج میشدند و تبدیل به پناهنده و آواره میشدند و تمامی اینها همراه با قتل عام ها از سوی ارمنستان بوده است. اخراج آذربایجانیها از سرزمینهای خود در دوره شوروی سابق نیز وجود داشته است.
در سال های 1948 -1953 از ارمنستان 150 هزار آذربایجانی اخراج شده و در دشت کور-آرس مسکون شده اند. در سال 1988 از این مناطق 250 هزار آذربایجانی از سرزمین های تاریخی خود بیرون رانده شده اند و در نتیجه ارمنستان تبدیل به دولت چند قومیتی شده است.
وقایع اتفاق افتاده در اطراف قره باغ کوهستانی در سال 1988 ، تمایل متفکران ارمنی برای اجرای ایده احمقانه “ارمنستان از دریا به دریا” منجر به انهدام و تخریب روستاها، شهرها، کشتار دهها هزار نفر از مردم بی گناه، اخراج صدها هزار آذربایجانی از سرزمینهای تاریخی خود شد.
دولت ارمنستان بر خلاف تمام هنجارهای بین المللی در تلاش به الحاق قره باغ کوهستانی به اراضی خود است. قتل عام خوجالی که فاجعه قرن بیستم میباشد نتیجه این سیاست تهاجمی و جنایی ارامنه است. این فاجعه ای در اواخر قرن بیستم رخ داده یکی از وحشتناکترین جنایات نه تنها در برابر مردم آذربایجان بلکه در برابر همه بشریت است. قتل عام خوجالی در سطح قتل عامهایی مانند هیروشیما، ناکازاکی و سونگمی قرار گرفته است.
ارمنستان چه هدفی از انتخاب کردن خوجالی به عنوان هدف داشته است؟ از یک طرف آنها دنبال هدف تخریب بخشی از قره باغ کوهستانی از لحاظ اهمیت استراتژیک بودند و از سوی دیگر ارامنه فقط می خواستند جمعیت خوجالی که نشاندهنده سنت های تاریخی و فرهنگی میباشند را به طور کامل نابود سازند. این فرهنگ به عنوان فرهنگ خوجالی – گده بیگ در تاریخ ثبت شده است. کروملخی، دولمنها، سایکلوپ، کورگان ها و آثار تاریخی دیگر خوجالی و موارد دیگر نشاندهنده نمونه های مختلف فرهنگ نشانگر پویایی جامعه انسانی هستند. از بین رفتن تمام این آثار فرهنگی، قبرستان خوجالی که به عنوان یکی از کهن ترین اماکن دفن به حساب می آید، پس از اشغالگری این مناطق توسط ارمنستان نشانگر عمل خشونت مستقیم علیه فرهنگ جهان است.
فیلم های قتل عام خوجالی انسان را وحشت زده می کند. بگفته “عنتیقه” ساکن خوجالی، کسانی که از بیان کلمات “این مناطق بخشی از ارمنستان بزرگ است” امتناع کرده بوده اند را زنده-زنده آتش زده اند. یکی دیگر از ساکنان خوجالی “سریه طالب اوا” گفت که “سر 4 ترک و 3 آذربایجانی را بر سر قبر یک ارمنی بریده اند. سپس چشم دو آذربایجانی دیگر را در آورده اند”.
ارامنه ها به کسانی که زخمی بودند نیز شکنجه میدادند. ارامنه ها سر و یا اجزاری دیگر بدن آنها را میبریدند، چشم کودکان را کور میکردند شکم زن های بار دار را پاره میکردند. هنگام حمله به خوجالی از گلوله های ممنوعه با مهمات 5.45 و سلاح های شیمیایی استفاده کرده اند. همه این واقعیت ها تأیید کننده نقض کنوانسیون ژنو و انجام قتل عام توسط ارمنستان است.
بررسی قتل عام خوجالی توسط روزنامه نگاران باعث وحشت روسیه، گرجستان، انگلستان، فرانسه، آلمان، آمریکا و سایر شهروندان کشورهای دیگر شده است.
در مراجعه پناهندگان خوجالی به سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و سازمان امنیت و همکاری اروپا آمده است: بیش از 10 سال که ما به عنوان پناهندگان خوجالی با دردی در قلب و در عین حال با امیدواری بسیار به همه مردم صلح دوست و تمامی سازمان های بین المللی مراجعه کرده ایم.
ما از شما خواستار بی تفاوت نماندن نسبت به فاجعه ما که در نتیجه تجاوز نظامیان ارمنستان رخ داده، میباشیم. ما امیدواریم که چنین سازمان های معتبر بین المللی در جهان مانند سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و سازمان امنیت و همکاری اروپا در رابطه با دولت تجاوزگر و ظالم مثل ارمنستان، اقدامات لازم را انجام خواهند داد.
قطعنامه هایی که توسط کنوانسیونهای بین المللی که قتل عام هایی مانند خوجالی را محکوم میکند و بیانگر غیر قابل قبول بودن چنین قتل عام ها هستند. نسل کشی ، مانند فاجعه خوجالی ، تقاضای ناروایی آن است. مردم آذربایجان حق شکایت از دولت ارمنستان به دادگاه عدالت بین المللی سازمان ملل متحد را دارند.
جهان باید بداند که این جنایت تنها علیه مردم آذربایجان نیست بلکه علیه همه بشریت است. امروز کسانی مانند اسلاویک آروتونیان، آندری ایسخانیان، سرگی بگلاریان، موسیس آکوپیان، گریگوری کسبکیان، واجیک میرزویان، واجاقان آوریان، الکساندر آوراپتیان و دیگران که در قتل عام خوجالی مقصرند و در ارمنستان دارای پست بالایی میباشند، باید در دادگاه بین المللی به دلیل کارهای خود پاسخ دهند
تهاجم سیاسی و نظامی ارمنستان باید از سوی جامعه بین المللی محاکمه شود. سازمان های بین المللی، پارلمان کشورهای جهانی باید قتل عام خوجالی که توسط ارمنستان در خاک آذربایجان صورت گرفته ارزیابی سیاسی و حقوقی کنند و به عنوان یک قتل عام واقعی بشناسند. / بنیاد ترجمه
مطالب جالب
از خدمتکاران جنسی تا همسران کوروش
نماد فروهر و خدایان دروغین باستانی
بلدیه تهران